شعر عاشقانه

تا به حال با کسی دعوایتان شده؛که خیلی برایتان عزیز باشد؟ تا به حال از دست کسی عصبانی شدید که نتوانید بر سرش فریاد بزنید؟!  

شده به مرز  ِ انفجار و جنون برسید و لام تا کام...هیچ نتوانید؛بگویید؟! شده کارد به استخوانتان برسد و خون خون تان را بخورد و ُ دم نزنید؟! شده در سکوت ِ مطلق ِ ظاهری و فریادهای سرصام آور  ِ درونی گرفتار باشید وُ باز "صبر کنید" وُ.."صبر کنید" وُ.."صبر کنید".. 

مطمئناً شده..نه یک بار،نه چند بار که بارها و بار شده .  

... 

نکنید این کار را! نخواهید خفقان ِ عصبانیت ِ کسی که "شما" برایش عزیز هستید را ببینید . اصلا لذت بخش نیست که مهلک و کشنده نیز هست! 

چشم ها را بی حس می کند...قلب را لمس می کند...عضلات را کرخت...و رفته رفته به آن شخص می فهماند که چه اشتباهی می کردم که..دوست اش داشتم!بلا نسبت ِ شما...عجب غلطی کردم! 

مطمئنا دوست ندارید که از دست اش بدهید...و تنها تماشاچی ِ یک بازی ِ ابلهانه و لجوجانه باشید!  

منم دوست ندارم . دوست ندارم تماشاچی ِ یک بازی ِ ابلهانه باشم...باشد که..متنبه شده و عاقل شوم. 

"دغدغه" 

+باشد^ 

+اینا چیه شب عیدی نوشتی؟...خب اینا مقدمه ای برای اونهایه که شب ِ عیدی در خفقان عصبانی هستند یا عصبانی کردند..خب تنها دلیل نوشتنش هم این بود که نباشیم از هر دو دسته! :) 

و عیدتون مبارک...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: